کد مطلب:24702 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

در مقايسه بين دو نفري كه يكي به خاطر ترس از خداوند معصيّت نكرده و ديگري معصيّت كرده و بعد توبه نموده است آيا نفر اوّل ضرر نكرده است؟

به نظر مي رسد كه اين قياس خالي از لطف باشد. چطور مي توان بين كسي كه با ترك لذّت موفّق گشته و شامل اين آيه نوراني شده كه: «و امّا من خاف مقام ربه و نهي النفس عن الهوي فانّ الجنة هي المأوي(1); كسي كه از مقام خداي خويش هراسيده و مخالفت با هوي و هوس خويش نموده بهشت پناهگاه اوست»، با كسي كه چنين جرأتي پيدا كرده كه در مقابل ربّ الارباب قد علم كند، مقايسه نمود؟ در ضمن چطور انسان اطمينان يابد كه بعد از گناه و مخالفت با مولاي خويش توفيق توبه داشته باشد؟ اگر توبه نيز نصيب انسان شود و مورد قبول الهي گردد به منزله بازگشت به جايگاه اوّل است.
در اينجا مي توان فهميد آنكه گناه نكرده چه مقدار در راه تكامل جلو رفته و گناهكار به چه اندازه صدمه ديده است. يكي از بزرگان در اين باره مثال زيبايي دارد. وقتي يك قوري چيني زيبا شكسته شد، مي توان آن را بند زد و دوباره از آن استفاده كرد; امّا آيا ارزش اوّليه خود را دارد؟ گناهكار نيز بعد از توبه چنين است.

( بخش پاسخ به سؤالات )

ـــــــــــــــــــــ
1 - سوره نازعات، آيه 41 - 40.

ـ5ـ